Umut Evleri onun umudu oldu

Aksaray’da babası ve annesi ölünce üvey babası tarafından dışarı atılan ve hastane bahçesinde yaşamaya başlayan 41 yaşındaki Umut Işık, hastanede tanıştığı hemşire Fatma Eroğlu’nun yönlendirmeleriyle Aile Sosyal Politikalar Bakanlığına bağlı Umut Evine yerleşti.

Yıllardır umut evinde huzurlu bir yaşam sürdüğünü dile getiren Umut Işık geçmişte yaşadığı sıkıntılı süreci şu sözlerle ifade etti: “Babam vefat edince Ağrı’dan annemin yanına, Adana’ya geldim. 20 yıl onunla beraber kaldık ve annem vefat edince üvey babam beni dışarı attı. 1 yıl Numune Hastanesinin bahçesinde yattım. O dönemde bir hemşire ile tanıştım ve hemşire sayesinde umut evine yerleştim. Hastane bahçesinde yattığım yıllarda Fatma hemşire bana yemek verirdi hep. Şimdi o hemşireyi çok görmek istiyorum. İsmi Fatma Eroğlu. O çok iyi bir insan, ondan Allah razı olsun. Aksaray’a gelirken bana sarılıp ağlamıştı. Onu çok özledim.”

Umut evinde güzel zamanlar geçirdiği söyleyen Işık, “Bana burada hem analık hem de babalık yapılıyor. Benim ailem devletim, ben bunları inkar edemem. Benim buradaki hocalarıma hoca demeye utanıyorum. Çünkü bana babalık yapıyorlar. Benim bir yerim ağrıdı mı hemen hocalarıma söylüyorum. Onlarda hemen hemşirelere söylüyor ve benimle özenle ilgileniyorlar. Umut evinde arkadaşlarımla beraber kalıyoruz. Umut evi bana umut oldu” şeklinde konuştu.

SESİYLE NEŞE

KAYNAĞI OLDU

Aile Sosyal Politikalar Bakanlığına bağlı olarak çalışan özel eğitim öğretmeni Arif Yıldırım Umut’tan şöyle bahsetti: “Umut evleri rehabilitasyon merkezinde kalan kişilerin sosyal hayata adapte olmaları ve kendi bağımsız yaşamlarını kazanabilme adına uygulanan bir projedir. Umut ve onun gibi 11 kişi 2 umut evinde kalıyorlar.  Umut Ağrı’da doğmuş ve babası vefat edince annesi başka bir evlilik yapıp Mersin’e yerleşmiş. Orada annesi de vefat etmiş. Ondan sonrada üvey babası Umut ile geçinememiş ve onu sokağa atmış. Umut Mersin’den Adana’ya gelerek bir hastanenin bahçesinde kamelyada kalmaya başlıyor. Sağ olsun bir hemşire Umut’u fark edip fark etmesiyle Aile Sosyal Politikalar Bakanlığına müracaat etmiş. Sonra Umut buraya yerleşti. Kendisi fiziksel olarak bacaklarından rahatsız. 2009 yılından bu yana kuruluşumuzda kalıyor.  Okuma yazma biliyor ve kendi işlerini yapabiliyor. Bunun yanında çok güzel şarkı ve türküler söylüyor. 10 yıldır beraberiz. Çok değerli bir insan. Biz onun sesiyle burada can buluyoruz. Kulaklarımızın pası siliyor. Kurumda herkes onu çok seviyor” diye konuştu. Foto-Haber: Erkan ALTUNTAŞ