Günümüz Yazarlarına Dair!

Son 10 yıldır hızla gelişen ve dönüşen iletişim araçlarının sağladığı imkânlar dâhilinde bugün her 10 kişiden ortalama 5-6 kişi bloglarda, dergilerde, gazetelerde, watpadd ortamlarında ve adını sayamadığımız birçok sosyal platformlarda çeşitli içerikler üreterek yazarlık yapmaktadır. Çoğu Türkçeyi katletmekte, imla kurallarını göz ardı etmekte, yazım yanlışlarını hat safhaya taşımakta, deyim yerindeyse fütursuzca yazarlık yapmaktan geri kalmamaktadır.

İnanması pek güç olan bir diğer mesele ise edebi herhangi bir niteliği olmayan kitapların hangi editörün/editörlerin elinden kurtularak yazılı eser haline geldiğidir… Özellikle çeviri eserlere karşı basım alanındaki özensiz üslup, birçok eserin hak ettiği değeri bulamamasına sebep oluyor. Aslında çeviri yapmak demek sadece bir dilin başka bir dilde karşılığını bulmak demek değildir. Çeviri yaptığın dilin; kültürünü, bakış açısını, düşünce yapısını anlayarak dil ile bir bütün oluşturabilmektir. Öte yandan dil, bizim ne hakkında düşüneceğimizi, nasıl düşüneceğimizi ve vereceğimiz tepkileri biçimlendirir. Bu bağlamda dili oluşturan temel yapı kültür ise dil kültürün bir ürünüdür. Bu açıdan bakıldığında dildeki kodlamalar kültürün eseridir. Dil, görme biçimimizi, düşünce süreçlerimizi ve ifade şeklimizi etkiler. Kavramların eksikliği ve yetersizliği, anlamayı ve görmeyi etkiler. Bu sebeple, Okuduğumuz yabancı eserlerin çevirilerinde ifade edilen durumlar, anadilde dahi olsa tam anlamıyla anlaşılmayarak bir anti paranteze ihtiyaç duyar. İçinde yaşamadığımız, zaman geçirmediğimiz, deneyim sahibi olmadığımız; bir kültürün, bir dilin, ne düşündüğü gibi düşünebiliriz ne de anladığı gibi anlayabiliriz.

Tıpkı Postman’ ın da ifade ettiği gibi, Japonca düşünmek, İngilizce, İtalyanca veya Almanca düşünmekle aynı şey değildir”. Zira dilin yapısı ait olduğu kültürden soyutlanmış değildir. Bu yüzden dilin kültürünü es geçerek yapılan gelişigüzel her çeviri “Google Translate” uygulaması gibi eksik ve yavan hissettirecektir.