Baba-oğul döşemecilik mesleğini yaşatıyorlar

aksaray”da, yapanların sayısının gün geçtikçe azaldığı meslekler arasında yer alan mobilya döşemeciliğinin son temsilcilerinden ali göktaş, üniversitede eğitim gören oğluyla birlikte mesleği yaşatmaya çalışıyor.  
fabrikasyon üretimin artmasıyla son yıllarda az sayıda ustanın yapmaya devam ettiği meslekler arasında yer alan mobilya döşemeciliğini sürdüren ali göktaş (44), üniversitede eğitim gören oğlu emin göktaş (20) ile açtıkları dükkânda mesleğini yaşatıyor.  çocuk yaşında 35 yıl önce aksaray”da mesleğe çırak olarak adım atan ali göktaş, kalfalık ve ustalık sürecinin ardından mobilya döşemeciliğinin fabrikasyon sisteme geçmesiyle birlikte geçmişteki dükkânını kapatarak bir fabrikada işe başladığını söyledi.
  “hep fabrİkasyon, sanatkârlar yetİŞmİyor”
meslekte sanatkârın zor yetiştiğini belirten ali göktaş, “yıllardır biz bu işin içerisindeyiz. çıraklıktan yetiştik. mobilya döşeme üzerine 16-17 yıldır bir fabrikada çalıştık fakat fabrikanın kapanması sebebiyle nasip oldu bu şekilde bir dükkân açtık. sanatkâr yetişmiyor. bizden sonraki nesil hep fabrikasyon olduğu için standart işlerle meşgul oluyor. çırak eleman yetiştiremiyoruz. oğlum üniversitede okuyor. onunla birlikte inşallah biz bu işi başaracağız. helalinden ekmeğimizi kazanacağız. Şu an fabrikalarda, mağazalarda hep görsel üzerine satılan koltuktur, kanepedir, çekyattır bir sürü takım var. akla gelmeyecek modeller var ama biz demirin eskisi olmaz, alt takımı sağlam olduğu sürece elimizden ne geliyorsa sanatkârlığımızı gösterip bu şekilde döşeme işlerini yapacağız” dedi.
  “bu mesleĞİn ÖnÜ açik, kİmse ekmeksİz kalmaz”
  oğlu emin göktaş ise, “ben bir üniversite öğrencisi olarak önceden babamın yanında yetiştim. bu mesleği öğrendim. bu mesleği öğrenmemin sebebi baba mesleği olması ve ilgi duymamdı. biz bu mesleği yaparken fabrikalar yoktu. sonradan fabrikalar açılınca babam da bırakmak zorunda kaldı. fabrikaya geçiş yaptı. millet sıfıra yöneldi. fabrikada 16-17 yıldır çalıştı. Şimdi de allah izin verdi dükkânımızı açtık. fabrikaların kapanması nedeniyle işsiz kaldı babam, beraber olduk ve dükkânımızı açtık. Şimdi biz alttan yetiştiğimiz için bu mesleği biliyoruz. ama alttan yetişecek çırak bulamıyoruz. yanımızda çalışacak elemana ihtiyacımız var. benim gibi genç arkadaşlara ve ailelere sesleniyoruz. bu mesleğe yön verelim. bu mesleğin önü açıktır, kimse ekmeksiz kalmaz” diye konuştu. (İha)

aksaray”da, yapanların sayısının gün geçtikçe azaldığı meslekler arasında yer alan mobilya döşemeciliğinin son temsilcilerinden ali göktaş, üniversitede eğitim gören oğluyla birlikte mesleği yaşatmaya çalışıyor.  
fabrikasyon üretimin artmasıyla son yıllarda az sayıda ustanın yapmaya devam ettiği meslekler arasında yer alan mobilya döşemeciliğini sürdüren ali göktaş (44), üniversitede eğitim gören oğlu emin göktaş (20) ile açtıkları dükkânda mesleğini yaşatıyor.  çocuk yaşında 35 yıl önce aksaray”da mesleğe çırak olarak adım atan ali göktaş, kalfalık ve ustalık sürecinin ardından mobilya döşemeciliğinin fabrikasyon sisteme geçmesiyle birlikte geçmişteki dükkânını kapatarak bir fabrikada işe başladığını söyledi.
  “hep fabrİkasyon, sanatkârlar yetİŞmİyor”
meslekte sanatkârın zor yetiştiğini belirten ali göktaş, “yıllardır biz bu işin içerisindeyiz. çıraklıktan yetiştik. mobilya döşeme üzerine 16-17 yıldır bir fabrikada çalıştık fakat fabrikanın kapanması sebebiyle nasip oldu bu şekilde bir dükkân açtık. sanatkâr yetişmiyor. bizden sonraki nesil hep fabrikasyon olduğu için standart işlerle meşgul oluyor. çırak eleman yetiştiremiyoruz. oğlum üniversitede okuyor. onunla birlikte inşallah biz bu işi başaracağız. helalinden ekmeğimizi kazanacağız. Şu an fabrikalarda, mağazalarda hep görsel üzerine satılan koltuktur, kanepedir, çekyattır bir sürü takım var. akla gelmeyecek modeller var ama biz demirin eskisi olmaz, alt takımı sağlam olduğu sürece elimizden ne geliyorsa sanatkârlığımızı gösterip bu şekilde döşeme işlerini yapacağız” dedi.
  “bu mesleĞİn ÖnÜ açik, kİmse ekmeksİz kalmaz”
  oğlu emin göktaş ise, “ben bir üniversite öğrencisi olarak önceden babamın yanında yetiştim. bu mesleği öğrendim. bu mesleği öğrenmemin sebebi baba mesleği olması ve ilgi duymamdı. biz bu mesleği yaparken fabrikalar yoktu. sonradan fabrikalar açılınca babam da bırakmak zorunda kaldı. fabrikaya geçiş yaptı. millet sıfıra yöneldi. fabrikada 16-17 yıldır çalıştı. Şimdi de allah izin verdi dükkânımızı açtık. fabrikaların kapanması nedeniyle işsiz kaldı babam, beraber olduk ve dükkânımızı açtık. Şimdi biz alttan yetiştiğimiz için bu mesleği biliyoruz. ama alttan yetişecek çırak bulamıyoruz. yanımızda çalışacak elemana ihtiyacımız var. benim gibi genç arkadaşlara ve ailelere sesleniyoruz. bu mesleğe yön verelim. bu mesleğin önü açıktır, kimse ekmeksiz kalmaz” diye konuştu. (İha)